Ojciec Pio przybył do Montefusco w listopadzie 1908 roku, by kontynuować studia teologiczne. Przebywał tu do wiosny 1909 roku, kiedy to ojciec Agostino odwiózł go do Pietrelciny ze względu na pogarszający się stan zdrowia. To stąd odbył podróż do Benewentu, gdzie 19 listopada 1908 roku otrzymał święcenia niższe, a 21 listopada – święcenia subdiakonatu.

Montefusco, położone 707 m n.p.m., góruje nad horyzontem. Jego zabudowa przypomina o wielkim strategicznym znaczeniu, jakie miasto miało na przestrzeni wieków. Założony przez Longobardów zamek, już po 849 roku stał się bastionem obronnym dla longobardzkiego księstwa Salerno. Jego znaczenie wzrosło w epoce normańskiej, kiedy Fryderyk II przeprowadził w nim wielkie prace restauratorskie, rozbudował go, ufortyfikował i nakazał wykucie cysterny oraz podniósł go do rangi zamku cesarskiego. W XIII wieku Montefusco stało się miastem królewskim i stolicą królestwa. W XVII wieku zaczął się jego powolny upadek (epidemia dżumy w 1656 roku, trzęsienie ziemi w 1688 roku), który przybrał na sile w wieku XVIII. Od tej pory miasto sukcesywnie pozbawiano urzędów i przywilejów. Dzisiaj pozostaje jedynie wspomnienie dawnej świetności.

Dwa kilometry od miasta, wśród górskiego krajobrazu, otoczony przez winnice, znajduje się konwent kapucyński. Już z daleka daje się zauważyć niezwykły pomnik z białego marmuru, przedstawiający Ojca Pio z rodzicami. Jak się dowiedzieliśmy, wzrok Ojca Pio zwrócony jest w stronę Pietrelciny.

Podobno Montefusco było ulubionym klasztorem Ojca Pio, o czym informują, oprócz wspomnień z listu do współbrata, napisane w 1923 roku słowa, które można odczytać na kamieniu przy pomniku: „Jeżeli musicie mnie przenieść do innego konwentu, chciałbym, by było to Montefusco”. Konwent kapucyński nazywa się Sant’Egidio, co w tłumaczeniu na język polski oznacza: Święty Idzi. Właśnie tak – „Sant’Egidio” – nazywały się jarmarki od 1426 roku organizowane na przełomie sierpnia i września (24 VIII  do 1 IX) w miejscu, na którym wybudowano później klasztor. To od nich pochodzi jego nazwa.

Świątynia, której patronką jest Matka Boża Pośredniczka Łask, pochodzi z XVII wieku (konsekrowana w 1673 roku), a jej fasada z czasów, kiedy gościł w konwencie Ojciec Pio. Wnętrze, jednonawowe ze sklepieniem kolebkowym, jest skromne i dostojne. Po prawej stronie znajduje się kaplica św. Antoniego, którego figurę podarował kapucynom w 1671 roku arcybiskup Benewentu. Po dziś dzień św. Antoni z Padwy czczony jest w całej okolicy, tak że kościół traktuje się jak jego małe sanktuarium.

Dalej po prawej stronie nawy ustawiono figury świętych: Pio z Pietrelciny i Franciszka z Asyżu, a po lewej stronie – Matki Bożej Wniebowziętej. Figura ta pochodzi z XVII wieku, podobnie jak wykonany z czerwonego marmuru ołtarz główny.

Przechodząc przez zakrystię można dojść do celi Ojca Pio. Droga prowadzi klasztornymi korytarzami które niegdyś przemierzał Ojciec Pio ze swym kierownikiem duchowym, ojcem Agostinem i współbraćmi. Tymi korytarzami chodził też kardynał Vincenzo Gioacchino Pecci (1810-1903), późniejszy papież Leon XIII (od 1878 do 1903), gdy przebywał w Montefusco jako rekonwalescent.

Cela Ojca Pio znajduje się przy południowym korytarzu na pierwszym piętrze. Jest mała i skromna – tylko niezbędne sprzęty, jak we wszystkich celach z jego czasów. Przez okno widać jaśniejącą z dala wśród zieleni, zwróconą w stronę patrzącego figurę Matki Bożej.

Na wprost wyjścia z celi znajdują się drzwi na krużganek wychodzący na wewnętrzny dziedziniec. Obecnie krużganek został przebudowany, przedłużono go o około 4 metry. Z dawnej ściany zachował się jedynie fresk nad drzwiami wejściowymi, przedstawiający epizod z życia św. Franciszka z Asyżu.

W 1934 roku przeprowadzono rozbudowę konwentu, dobudowano wówczas drugie piętro, które służy za „Dom Schronienia”. Jest to miejsce dla ludzi pragnących przez jakiś czas poświęcić się modlitwie czy też ćwiczeniom duchowym. Zarządzanie domem powierzono siostrom franciszkankom. Opiekują się one również kościołem.

Niewiele jest miejsc w klasztorze w Montefusco, które zachowały swój wygląd z lat 1908-1909, gdy przebywał tu Ojciec Pio. Jedynie atmosfera ciszy i skupienia, którą odczuwa się w tym miejscu, nie uległa zmianie.

www.doojcapio.pl